Συνήθως, όταν ο κόσμος ακούει ότι θα πάω Μιλάνο για μία έκθεση νομίζουν ότι είναι κάτι απλό και εύκολο. Όσο και αν προσπαθώ να εξηγήσω πόσο πραγματικά εξοντωτικά είναι αυτά τα ταξίδια δεν νομίζω πως θα μπορούσε κάποιος να καταλάβει εκτός και αν το έχει ζήσει.

Έκθεση σημαίνει 2-3 μέρες ασταμάτητο περπάτημα μέσα στα περίπτερα ψάχνοντας να καταλάβεις τις τάσεις, τα υλικά, τις κατασκευές και το απόγευμα φεύγοντας να πας και στα μαγαζιά για να φωτογραφίσεις τις βιτρίνες που έχουν τα παπούτσια της τρεχούμενης σεζόν.

“Τρεχάτε ποδαράκια μου…” είναι το μότο των ημερών αυτών που σημαίνει πως αν δεν φοράς άνετα παπούτσια προσθέτεις άλλο ένα πρόβλημα στα ήδη κουρασμένα πόδια σου και πιθανόν να μη μπορέσεις να βγάλεις το πρόγραμμα της ημέρας.

Τα τελευταία χρόνια επιλεγώ αθλητικά παπούτσια για να μπορέσω να αντέξω.
Εφέτος όμως που είναι φουλ μόδα τα μποτάκια καλτσάκια ή παπούτσια καλτσάκια επέλεξα να φορέσω όλες τις μέρες αυτά, έχοντας βέβαια στη βαλίτσα μου και τα αθλητικά μου, τα οπoία τελικά δεν χρειαστήκαν.

Ήταν ελαφριά, άνετα, και μου έδιναν την αίσθηση πως δεν φορούσα παπούτσια, ενώ ταυτόχρονα ήταν πολύ όμορφα στιλιστικά οπότε μπόρεσα εύκολα να τα συνδυάσω με φούστες και παντελόνια.

Πόσο τέλειο είναι όταν η μόδα συνδυάζεται με την άνεση!

Τα μποτάκια καλτσάκια μου ήταν Zara.